Συμπληρώνονται φέτος 160 χρόνια από το θάνατο (1856) του μεγάλου Γερμανού αναρχικού- ιντιβιντουαλιστή (individualist) φίλοσοφου Max Stirner.
O Stirner είδε πρώτος στην ιστορία την τυραννική και ανελεύθερη ουσία του κομμουνισμού. Ήδη από το 1845, πριν καν ακόμη γραφεί το κομμουνιστικό μανιφέστο ο Στίρνερ έγραφε στο σπαρακτικό και μεγαλοφυές του έργο “Der Einzige und sein Eigentum (το άτομο και η ιδιοκτησία του).
"Οι κομμουνιστές καλά κάνουν και εξεγείρονται εναντίον κάθε καταπιεστή μου- όμως είναι ακόμη πιο απαίσια η δύναμη που βάζουν στα χέρια της μάζας" (Communism rightly revolts against the pressure that I experience from individual proprietors; but still more horrible is the might that it puts in the hands of the collectivity)
Καμιά έκπληξη λοιπόν που ο Stirner ήταν κύριος στόχος του Μαρξ στο έργο του “Η Γερμανική ιδεολογία”. Τον περιγελούσε και τον απαξίωνε όπως το συνήθιζε γενικότερα.
100 χρόνια μετά, με εκατόμβες νεκρών η γαλλική διανόηση ακόμη υμνούσε το Στάλιν!!
Την κραυγή όμως του Stirner για το άτομο και την ελευθερία δεν την έσβησε ούτε ο Μαρξ ούτε ο χρόνος. Βγήκε και στάθηκε πάνω από τα γκούλαγκ και την κόκκινη τρομοκρατία του κόμματος- αγέλη.
Και είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη του αρχαίου αγώνα χειραφέτησης του ατόμου από τη μάζα, τις θρησκοληψίες και τα παχιά ψεύτικα λόγια του κάθε, κατά καιρούς, πονηρού τσοπάνη.
O Stirner είδε πρώτος στην ιστορία την τυραννική και ανελεύθερη ουσία του κομμουνισμού. Ήδη από το 1845, πριν καν ακόμη γραφεί το κομμουνιστικό μανιφέστο ο Στίρνερ έγραφε στο σπαρακτικό και μεγαλοφυές του έργο “Der Einzige und sein Eigentum (το άτομο και η ιδιοκτησία του).
"Οι κομμουνιστές καλά κάνουν και εξεγείρονται εναντίον κάθε καταπιεστή μου- όμως είναι ακόμη πιο απαίσια η δύναμη που βάζουν στα χέρια της μάζας" (Communism rightly revolts against the pressure that I experience from individual proprietors; but still more horrible is the might that it puts in the hands of the collectivity)
Καμιά έκπληξη λοιπόν που ο Stirner ήταν κύριος στόχος του Μαρξ στο έργο του “Η Γερμανική ιδεολογία”. Τον περιγελούσε και τον απαξίωνε όπως το συνήθιζε γενικότερα.
100 χρόνια μετά, με εκατόμβες νεκρών η γαλλική διανόηση ακόμη υμνούσε το Στάλιν!!
Την κραυγή όμως του Stirner για το άτομο και την ελευθερία δεν την έσβησε ούτε ο Μαρξ ούτε ο χρόνος. Βγήκε και στάθηκε πάνω από τα γκούλαγκ και την κόκκινη τρομοκρατία του κόμματος- αγέλη.
Και είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη του αρχαίου αγώνα χειραφέτησης του ατόμου από τη μάζα, τις θρησκοληψίες και τα παχιά ψεύτικα λόγια του κάθε, κατά καιρούς, πονηρού τσοπάνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου