H ευγενής προσπάθεια του Γιούνκερ

Θαυμαστή προσπάθεια κάνει ο Γιούνκερ να βρει μια άκρη με τον Τσίπρα. Τον βλέπει νέο, τον θεωρεί ρομαντικό, απλό, παιδί του λαού. Είναι ασφαλώς κι ο ίδιος υπό την επήρεια της γνωστής, μεγάλης έλξης που ασκεί στους διανοούμενους η μητέρα Ελλάδα. Μοιραία θα χρησιμοποιεί και κάποιες αναλογίες για την αριστερά, όπως ο ίδιος, βιωματικά τη γνώρισε, συνεργάστηκε και αντιπαρατέθηκε μαζί της. Κι έτσι, ίσως, θεωρεί ότι είναι μια καλή ευκαιρία για τον ίδιο, στη δύση πια της καριέρας του, να δράσει ως μέντωρ, να κηρύξει τη μετριοπάθεια, να οδηγήσει πατρικά τον Τσίπρα στον ορθό λόγο και το συμβιβασμό, να συμβάλει να λυθεί το χρόνιο πρόβλημα της Ελλάδας.

Ευγενής η πρόθεση ενός σπουδαίου άνδρα, που εκπέμπει ηρεμία και μέτρο όπου εμφανιστεί. 'Αστοχες όμως οι προϋποθέσεις της. Ο Τσίπρας δεν έχει καμιά σχέση με τις παραστάσεις περί αριστεράς που έχει ο Γιούνκερ. Ανδρώθηκε στο σταλινισμό, εμποτίστηκε απ΄ αυτόν μέχρι το μεδούλι, ποτέ δεν μετανόησε για κάτι. Παρέμεινε απαίδευτος γιατί με πείσμα το επιδίωξε, όχι γιατί τον έδερνε η φτώχεια. Σταλινισμός και αγραμματοσύνη έφτιαξαν μια ανίκητη αλαζονεία και μια τεράστια φαντασιακή και γελοία 'ευθύνη' να σώσει την ΕΕ και τον κόσμο όλο, χωρίς να τον ρωτήσει αν επιθυμεί την σωτηρία του. Την παρανοϊκή αυτή 'ευθύνη' ούτε τα 1.5 εκ άνεργοι, ούτε η ασταμάτητη μετανάστευση, ούτε κάτι άλλο μπορεί ποτέ να την εκτρέψει.

Ούτε βέβαια και η σοφία του κυρίου Γιούνκερ.