1/11/12

Ο μανάβης της γειτονιάς μου

Ο καινούργιος μας μανάβης μέσα σε ένα μήνα έγινε θρύλος. Προσέλκυσε πάρα πολλή πελατεία απ΄ την ευρύτερη περιοχή. Καλή ποιότητα, ποικιλία, λογική τιμή, ευχάριστοι άνθρωποι, σέρβις. Η κλασική συνταγή.

Γιατί όμως οι καλοί δάσκαλοι, γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, καλλιτέχνες, κ.λπ. δε γίνονται το ίδιο γρήγορα γνωστοί; Πόσο συχνά συμβαίνει ένα πανεπιστήμιο να κάνει πρόταση σε κάποια σημαντική ακαδημαϊκή προσωπικότητα να έρθει να το στελεχώσει;

Η κοινωνία ζει έτσι πέραν από το φάσμα των σημαντικών, των ασήμαντων και των μέτριων. Πίστεψε ότι είναι όλα ίδια όπως κηρύσσει η “αριστερά”; Άγεται από τους δημοσιογράφους που έχουν τη δική τους ατζέντα; Υπάρχει μια πελατοκεντρική προσέγγιση στο καλό και το κακό; Ή και τα τρία μαζί κι άλλα περισσότερα;

Φτάσαμε έτσι να έχουμε Κύπριο νομπελίστα οικονομίας με εξειδίκευση σε εργασία και ανάπτυξη και να μην τον ξέρει κανείς, πόσο μάλλον να τον αναζητάει για τη γνώμη του.

Κοινωνίες που δεν αναπτύσσουν ευρύτερα το αντανακλαστικό του καλού μανάβη πόσο μακριά μπορεί να πάνε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου